مهدی بهنوش؛ عادل خنیاب نژاد؛ لیلا قلعه تکی
چکیده
گیوم موسو، رماننویس معاصر فرانسوی در آثارش قوانین رمان مردمی را رعایت میکند. یکی از این قوانین ارائه حوادث به نحوی است که حس تعلیق را افزایش دهد. برای این کار موسو زمان را به روشی متفاوت ارائه میدهد. ...
بیشتر
گیوم موسو، رماننویس معاصر فرانسوی در آثارش قوانین رمان مردمی را رعایت میکند. یکی از این قوانین ارائه حوادث به نحوی است که حس تعلیق را افزایش دهد. برای این کار موسو زمان را به روشی متفاوت ارائه میدهد. در اکثر رمان‌های موسو، زمان همانند هزارتویی به نظر میرسد که قهرمانی ضعیف در مقابل سرنوشت خود در آن گرفتار شده است و در واقع نبردی نابرابر با زمان در پیش دارد. سفر در زمان یکی از موضوعات مطرح شده در آثار این نویسنده است که اغلب به کمک یک شی ساده صورت میگیرد. یکی از ترفندهای معمول روایت داستان در آثار موسو بازگشت به گذشته است. بلافاصله پس از معرفی موقعیت ابتدایی، داستان در تواتر میان زمان حال و گذشته شخصیتها به پیش میرود. در واقع، گیوم موسو برای این که نوعی انسجام میان آثارش ایجاد کند به ترفند بازگشت شخصیتها متوسل میشود. او با این شیوه، هم گذر زمان و هم تأثیر آن بر تغییرات قهرمان داستان یا شخصیتهای ثانوی را نشان میدهد. این نویسنده برای جذب خوانندگان، بیشتر به ترفندهای روایی متفاوتی متوسل میشود. مقالۀ حاضر به بررسی اینگونه ویژگیهای روایی آثار موسو میپردازد.
